 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
У падвале пад мокрым скляпеньнем
Арыштант галаву ўдол схіліў;
Па твары разьбягліся сьцені;
Ледзь-ледзь вуснамі ён шавяліў:
- І за што столькі цяжкае мукі
Мне ў юнацкія годы цярпець?
Як балюча мне зносіць разлуку!
З дня на дзень узірацца на сьмерць!
О‚ мой Божа магутныя сілы‚
Дай яшчэ колькі дзён мне пажыць!
Перад тым як зыйду я ў магілу‚
Дай паслухаць як пушча шуміць!
Дай пабачыць садок каля хаткі‚
Пачуць голас сясьцёр і братоў‚
Прытуліцца да роднае маткі‚
Рукі сьціснуць сябровак‚ сяброў!..
І ўзьняў галаву ў задуменьні -
Неба скрылік маркоціў вакно;
Раптам ясныя косы праменьняў
Зазірнулі ў вастрог на радно.
Любы тата! Харошы‚ мой мілы!
Каб ты ведаў‚ як цяжка мне тут‚
Ты устаў-бы з сырое магілы‚
Мяне вырваў-бы з гэтых пакут.
І няўжо ты ня чуеш‚ ня бачыш‚
Як нязломна стаю ў барацьбе;
Не пачуць ім ні енкаў‚ ні плачу...
Я - твой сын... Я іду да цябе.
Усё цішэй словы з вуснаў зьляталі:
- Родны тата‚ хадзі ка мне ў кут!
Маё сэрца цябе прычакала...
Не баюся ніякіх пакут...
Слуцкі астрог, 1921 г.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
